Vergilendirme Sistemi ve Çiftçilik
Ülkemizde temmuz ayı araç sahipleri için motorlu taşıtlar vergisinin ikinci taksitinin ödeme ayıdır.
Arazi aracı bir çiftçi için lüks değil ihtiyaçtır.
Ülkemizde temmuz ayı araç sahipleri için motorlu taşıtlar vergisinin ikinci taksitinin ödeme ayıdır. Bu ay her araç sahibi az ya da çok aracı için kesilen vergi tutarını ödemektedir. Yılda iki defa hep aklıma takılan bir soru vardı. Vergilendirilmiş kazancın kutsal olduğu bir ülkede acaba bu vergilendirme sistemi adil midir? Eşitlik ilkesi ile hepimiz aynı motor gücündeki arabalara aynı rakamı ödemekteyiz.
Yani kanun önünde eşit olan bizler vergi sisteminde de eşit görülmekteyiz. 500 bin TL’lik bir araç ile 80 bin TL’lik bir araç aynı vergiyi ödüyor. Zengin ile fakir ocak ve temmuz ayında bir tutulmaktadır.
Bu durumdan neden rahatsızım?
Çiftçilerimizin, ülkemizde alacakları ve en çok işlerine yarayacak araçların hepsi arazi aracı sınıfında ve vergileri diğer araçlara göre daha yüksektir. Bir çiftçi, yaşta yağmurda arabası ile tarlasına bahçesine gidebilmesi için arazi tipi araç alması gerekmektedir. Ama bu araçların yıllık kontak açmadan maliyetleri çok yüksektir. 500 bin liraya alınan binek sınıf bir aracın vergisinin neredeyse 5 katıdır. Ülkemizin düşük ve düzensiz gelirine sahip olan üreticilerimizin hak ettikleri araçlarının vergisi en yüksek sınıftan tahsil edilmektedir.
Traktörü ve arazi aracı olan bir üretici ciddi bir vergi yükü ile karşı karşıya kalmaktadır. Oysaki çiftçinin desteklenmesi adına kasalı çift kabin arazi araçlarının üreticilerimize vergilerinin daha makul seviyelerde olması gerekmektedir. Eskiden üreticiler koyunlarını kuzularını at arabasının üzerine koyar bağına bahçesine giderdi. Hayvancılığın daha iyi koşullarda yapılabilmesi adına kasalı bir araca ihtiyacı olan üretici ya düşük modelli bir arazi aracı almak durumunda ya da yüksek vergi yükü ile karşı karşıya kalmaktadır. İki balya samanı alıp gidebilmesi için bu tip araçlara ihtiyacı vardır.
Üretici iki çuval gübresini atabileceği, budama veya hasat makinelerini taşıyabileceği araçlara ihtiyacı vardır. Üretici desteklenmelidir. Ülkemizin bağ bahçe ve tarla yollarının durumu ortadadır. Binek otomobil alarak ile vergi yükünden kaçan üretici kendi aracı ile araziye gidememektedir. Başkasına muhtaç olmaktadır. Birilerine şu iki torba gübreyi benim tarlama atıver demektedir. Bu da iş gücü ve zaman kaybıdır. Tarım işletmeleri küçülmekte ve küçülmesini de bu tip yanlışlıklar desteklemektedir.
Üretici cebinden çıkan paraya bakar. Vergisi çok bakımı masraflı diye düşünürse o aracı almaktan vazgeçecektir.
Peki ne yapılmalıdır?
Devletimizin çiftçi kayıt sistemine kayıtlı üreticilerine yapması gereken en önemli katkı motorlu taşıtlar vergisinde arazi araçlarına indirim yapmasıdır. Benimle keyif için OFF-ROAD yapan kişiyi karıştırmamalıdır. Benim için arazi aracı zorunluluktur. Zeytin kasası taşıyacağım, yağ güğümü koyacağım. Her gün bahçeye giderken ille bir şey lazım olacak onu kasaya atacağım. İkinci aracı alacak param yok yeri gelecek başka şehirlere gideceğim. Arazi araçları binek araçlara göre daha fazla yakıyor. Bir de üzerine vergi yükü gelince ciddi bir masraf kalemi olarak üreticinin karşısına çıkmaktadır.
Devlet arazi araçlarına vergiyi az aldığında suiistimaller olacaktır. Bunun önüne de denetimle geçilebilir. Her yıl çiftçi kayıt sistemine üye olması zorlanır. Üretim yaptığı belirlenen üretici sadece Motorlu Taşıtlar Vergisini T.C. Ziraat Bankasından ödemesini yapabilir diye kanun çıkarılırsa suiistimallerin önüne geçilebilir. Zaten üretici küçük şehirlerde yaşamaktadır. İlçelerde kim kimin ne kadar ürün ürettiğini bilmektedir.
Üreticimizi düşünmek zorundayız. Üretici buğday üretmezse dışardan alırız. Paramız varsa alırız. Yoksa alamayız. Ülkemizin cari açığını kapatacak sektörlerin başında tarım vardır. Çiftçi her şekilde korunmalıdır. Düzenli geliri olan bir kişiyle asla bir tutulmamalıdır. Çünkü çiftçinin fabrikasının üzeri açıktır. Bir doluya bir dona bakar iflas etmesi…
Arazi aracı bir çiftçi için lüks değil ihtiyaçtır.
